Wątpliwości w Wierze: Jak Badać Siebie?

W życiu każdego człowieka przychodzi moment, gdy staje w obliczu pytań o swoją wiarę, jej autentyczność i głębię. Czy to normalne, by wątpić? Czy Biblia w ogóle porusza temat zwątpienia? Okazuje się, że Pismo Święte nie tylko nie unika tego tematu, ale wręcz zachęca do pewnego rodzaju introspekcji. Zapraszam do podróży przez biblijne teksty, które rzucają światło na samoocenę duchową i rolę wątpliwości w naszej relacji z Bogiem.

Gdzie w Biblii jest powiedziane „badajcie siebie”?

Pierwsze pytanie, które często pojawia się w kontekście duchowej refleksji, brzmi: gdzie w Biblii znajdziemy bezpośrednie wezwanie do „badania siebie”? Kluczowy fragment, który porusza tę kwestię, znajduje się w Drugim Liście do Koryntian. Apostoł Paweł pisze w 2 Koryntian 13,5:

„Badajcie samych siebie, czy trwacie w wierze; doświadczajcie samych siebie! Czy nie wiecie o tym, że Jezus Chrystus jest w was? Chyba żeście niegodni!”

To wezwanie jest niezwykle potężne i aktualne. Nie jest to jedynie sugestia, ale wręcz nakaz. Paweł zachęca wierzących do głębokiej introspekcji, do analizy swojego życia, postaw i motywacji, aby upewnić się, czy ich wiara jest prawdziwa i żywa. Celem tego badania nie jest wywołanie lęku czy poczucia winy, lecz doprowadzenie do pewności, że Chrystus rzeczywiście mieszka w sercu wierzącego. To proces samooceny, który ma na celu ugruntowanie w prawdzie i upewnienie się, że nie jesteśmy „niegodni”, czyli nieodrzuceni, a nasza wiara nie jest jedynie powierzchowna. To wezwanie do duchowej odpowiedzialności i do aktywnego kształtowania swojej relacji z Bogiem. Słowo „badajcie” (gr. dokimazō) oznacza testowanie, sprawdzanie, aby udowodnić autentyczność, tak jak sprawdzano metale szlachetne. To nie jest jednorazowe działanie, lecz ciągły proces wzrastania i upewniania się w swojej wierze.

Wątpliwości w Biblii: Historia Prawdy

Kiedy myślimy o wątpliwościach w Biblii, zazwyczaj jako pierwszy na myśl przychodzi nam Tomasz, nazywany „Niewiernym Tomaszem”. Jednakże, choć jego historia jest najbardziej znana, to z pewnością nie był on jedynym, ani nawet pierwszym, który zmagał się ze zwątpieniem. Biblia jest pełna postaci, które, mimo głębokiej relacji z Bogiem, doświadczały chwil niepewności i wahania. To świadczy o autentyczności Pisma Świętego i o tym, że wiara nie zawsze jest prostą, pozbawioną trudności ścieżką.

Przyjrzyjmy się kilku przykładom:

• Adam i Ewa: Ich wątpliwości co do słów Boga i zaufanie do kusiciela doprowadziły do upadku.
• Abraham i Sara: Choć Abraham jest nazywany ojcem wiary, oboje z Sarą wątpili w Bożą obietnicę potomstwa w podeszłym wieku, co zaowocowało narodzinami Izmaela.
• Mojżesz: Wahał się, gdy Bóg powoływał go do wyprowadzenia Izraelitów z Egiptu, czując się niezdolnym i niewystarczającym.
• Dawid: W wielu psalmach wyrażał swoje wątpliwości i cierpienie, pytając Boga, dlaczego go opuścił.
• Eliasz: Po wielkim zwycięstwie nad prorokami Baala, wpadł w depresję i zwątpienie, uciekając na pustynię i prosząc o śmierć.
• Jan Chrzciciel: Nawet on, poprzednik Jezusa, wysłał uczniów, aby zapytali Jezusa, czy to On jest Tym, który ma przyjść, czy też mają oczekiwać innego.

Lista jest długa. Nawet rodzina Jezusa uważała Go za szalonego. Wszyscy uczniowie uciekli w chwili Jego aresztowania, nie tylko Tomasz. Biblia nie ukrywa tych momentów słabości, co jest dowodem jej wiarygodności. Gdyby autorzy chcieli stworzyć idealistyczną opowieść, z pewnością pominięliby te niewygodne fakty. Fakt, że tak wiele postaci biblijnych, nawet tych kluczowych, zmagało się z wątpliwościami, jest niezwykle pocieszający. Pokazuje to, że Bóg nie rezygnuje z tych, którzy wątpią. Wręcz przeciwnie, zdaje się mówić: „Wątpiący są tu mile widziani”.

Bóg nigdy nie wymagał od ludzi udawania pewności, której nie czuli. Przyjmował ich takimi, jakimi byli, i prosił, aby byli wierni i szli naprzód pomimo wątpliwości, a nawet w samych wątpliwościach.

Niewiarygodne Objawienie: Uczniowie po Zmartwychwstaniu

Jednym z najbardziej zdumiewających świadectw akceptacji wątpliwości przez Jezusa jest scena opisana w Ewangelii Mateusza, tuż przed Wielkim Nakazem Misyjnym. Ten fragment jest szczególnie wymowny ze względu na swoje umiejscowienie. Jezus ma wysłać swoich uczniów na misję do całego świata. To ogromny moment. Oto ostatnie słowa, które opisują uczniów w Ewangelii Mateusza:

„Jedenastu zaś uczniów poszło do Galilei, na górę, gdzie im Jezus nakazał. A gdy go ujrzeli, oddali mu pokłon; niektórzy jednak wątpili.” (Mateusza 28,16-17)

To niewiarygodne! Po zmartwychwstaniu, po tym, jak widzieli Go żywego, po trzech latach nauki u Jego boku, po tym, jak widzieli Go ukrzyżowanego i powstającego z martwych – wciąż mieli wątpliwości. Mateusz nie tuszuje tego faktu, co jest kolejnym dowodem na autentyczność Ewangelii. Dlaczego ktokolwiek, kto zmyślałby taką historię, reklamowałby, że jego liderzy mają wątpliwości?

W obliczu ich wątpliwości, co Jezus mówi dalej?

„Wtedy Jezus podszedł do nich i rzekł: Dana mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi. Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody… A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata.” (Mateusza 28,18.20)

Jezus nie powiedział: „Idźcie, kiedy będziecie absolutnie pewni, aż do głębi duszy”. Spojrzał na tych oddających Mu cześć, a jednocześnie wątpiących mężczyzn i powiedział: „Wy idźcie! Wy, wątpiący, idźcie. Idźcie i opowiedzcie światu dobrą nowinę o Mnie, tę samą nowinę, w którą w tej chwili wątpicie własnymi oczami. Wiem, że to wydaje się zbyt piękne, by było prawdziwe. Więc wstańcie i idźcie, wątpiący. Ja pójdę z wami. Gdy będziecie dzielić się Mną z innymi, odkryjecie, że wasze własne wątpliwości są uzdrawiane. Będziecie mieli nowe wątpliwości po drodze, a Ja będę z wami również w nich, stojąc tuż przed wami.”

Uczniowie to nie są ludzie, którzy nigdy nie wątpią. Oni wątpią i oddają cześć. Wątpią i służą. Wątpią i pomagają sobie nawzajem z ich wątpliwościami. Być społecznością, w której każdy może otwarcie mówić o swojej wierze i otwarcie o swoich wątpliwościach… co za wspaniały dar!

Wątpliwość jako Składnik Wzrostu Duchowego

Wątpliwość, choć często postrzegana negatywnie, może być potężnym katalizatorem duchowego wzrostu. Nie jest to znak słabości wiary, ale często sygnał, że nasza wiara dojrzewa i szuka głębszego zrozumienia. Celem nie jest osiągnięcie absolutnej pewności, która często prowadzi do pychy, lecz pokory; nie inkwizycja, ale dociekanie. Zaproszenie do przyjęcia wątpliwości jako niezbędnego towarzysza podróży duchowej oznacza eksplorowanie jej z intelektualną rygorystycznością i jednocześnie z otwartym sercem na Jezusa.

Wątpliwości zmuszają nas do:

• Głębszego badania: Zamiast ślepo akceptować, zaczynamy szukać odpowiedzi, studiować Pismo, rozmawiać z innymi.
• Rozwoju pokory: Uświadamiamy sobie, że nie mamy wszystkich odpowiedzi, co otwiera nas na Bożą mądrość.
• Wzrostu zaufania: Przechodząc przez wątpliwości i doświadczając Bożej wierności, nasza wiara staje się silniejsza i bardziej autentyczna.

Tabela: Postacie Biblijne i Ich Wątpliwości

Zmaganie z Trudnymi Pytaniami

Prawdziwa wiara nie unika trudnych pytań, ale odważnie się z nimi mierzy. Często istnieją znaczące bariery intelektualne, które ludzie szczerej wiary napotykają na swojej drodze. Zamiast omijać te kwestie lub unikać trudnych pytań, powinniśmy podchodzić do nich z otwartym sercem i umysłem, idąc w stronę Jezusa z naszym uwielbieniem i naszymi wątpliwościami. Oto kilka przykładów takich pytań, które często pojawiają się w umysłach wierzących i niewierzących:

• Czy Jezus umarł? To pytanie dotyka historyczności i fizyczności Jego śmierci oraz zmartwychwstania, fundamentu wiary chrześcijańskiej.
• Czy Bóg jest ludobójczym maniakiem? To pytanie odnosi się do trudnych fragmentów Starego Testamentu, gdzie Bóg nakazuje zniszczenie całych narodów. Wymaga to głębokiej teologicznej refleksji i zrozumienia kontekstu.
• Czy Bóg dał mojej mamie raka? Pytanie o cierpienie i zło w świecie, szczególnie w kontekście osobistej tragedii, jest jednym z najtrudniejszych. Dotyka natury Bożej dobroci i wszechmocy.
• Czy Bóg jest zaściankowy? To pytanie często odnosi się do ekskluzywnych roszczeń chrześcijaństwa, np. twierdzenia, że Jezus jest jedyną drogą do Boga.
• Czy Bóg posyła dobrych ludzi do piekła? To pytanie o sprawiedliwość Bożą i naturę zbawienia, a także o los tych, którzy nigdy nie słyszeli o Chrystusie lub nie wyznawali Go.

Wszystkie te pytania są ważne i zasługują na uwagę. Wierzący są zaproszeni, aby stawić im czoła, szukać odpowiedzi w Piśmie Świętym, w teologii, w społeczności wiary, a przede wszystkim w osobie Jezusa Chrystusa. Chodzi o to, aby angażować serce i umysł, nie bać się zadawać pytań i być gotowym na to, że Zmartwychwstały Chrystus objawi się nam w procesie poszukiwania.

Najczęściej Zadawane Pytania (FAQ)

Czy wątpienie jest grzechem?

Samo wątpienie nie jest grzechem. Wątpliwości często są naturalnym elementem ludzkiej kondycji i mogą prowadzić do głębszego poszukiwania prawdy i wzmocnienia wiary. Grzechem może być natomiast świadome odrzucenie prawdy lub uporczywe trwanie w niewierze mimo poznania.

Czy Bóg akceptuje ludzi, którzy wątpią?

Jak pokazuje Biblia, Bóg akceptuje i pracuje z ludźmi, którzy wątpią. Przykłady takie jak Tomasz czy uczniowie po zmartwychwstaniu pokazują, że Jezus wychodzi naprzeciw wątpiącym, nie odrzucając ich, ale umacniając ich wiarę i dając im misję.

Jak radzić sobie z wątpliwościami w wierze?

Zacznij od szczerego modlitewnego dialogu z Bogiem. Szukaj odpowiedzi w Piśmie Świętym i dobrych książkach teologicznych. Rozmawiaj z zaufanymi osobami w swojej wspólnocie wiary: pastorami, liderami, przyjaciółmi. Nie bój się zadawać trudnych pytań i akceptuj, że niektóre odpowiedzi mogą wymagać czasu.

Czy wątpliwości mogą wzmocnić wiarę?

Tak, zdecydowanie. Przejście przez okres wątpliwości i znalezienie odpowiedzi (lub nauczenie się żyć z nierozwiązanymi pytaniami w zaufaniu do Boga) może sprawić, że wiara stanie się bardziej osobista, ugruntowana i odporna na przyszłe wyzwania. To proces, który prowadzi do głębszej pokory i zależności od Boga.

Co to znaczy „badać siebie” w kontekście wiary?

„Badanie siebie” oznacza systematyczną, uczciwą introspekcję, która ma na celu ocenę autentyczności naszej wiary. Czy nasze czyny są zgodne z naszymi wyznaniami? Czy Chrystus jest centrum naszego życia? Czy nasza wiara jest żywa i aktywna, czy tylko nominalna? To ciągłe upewnianie się, że trwamy w relacji z Jezusem Chrystusem.

Podsumowanie

Podróż wiary jest często naznaczona zarówno pewnością, jak i wątpliwościami. Biblia, zamiast ukrywać ten fakt, otwarcie o nim mówi, dając nam przykłady postaci, które, podobnie jak my, zmagały się z niepewnością. Wezwanie do „badania siebie” jest zaproszeniem do autentyczności i wzrostu, a nie do lęku. Bóg akceptuje nas z naszymi pytaniami i wątpliwościami, prowadząc nas przez nie do głębszego zrozumienia Jego miłości i prawdy. Niech ten proces będzie dla nas okazją do wzmocnienia naszej wiary, rozwijania pokory i prawdziwego wzrostu duchowego. Idźmy naprzód, nawet z naszymi wątpliwościami, wiedząc, że Jezus Chrystus jest z nami „aż do skończenia świata”.

Zainteresował Cię artykuł Wątpliwości w Wierze: Jak Badać Siebie?? Zajrzyj też do kategorii Edukacja, znajdziesz tam więcej podobnych treści!